به بهانه ی آغاز سال تحصیلی جدید :

برای جوجه ، زمانی لذت بخش است که سرش را از پوسته ی تخم بیرون می آورد و احساسِ بودن می کند و برای دختر یا پسر هم که دیروز دانش آموزی بوده و امروز توفیقِ جویایِ دانش بودن نصیب شان شده زمانی مسرت بخش خواهد بود که احساسِ بودن بکنند و گرنه هستند کسانی که صرفِ احساسات ، وجودِ خاکی شان را فرا گرفته و آنان را به مکان و مرتبه ای نمی رساند ! پس بنگر که در کجا پا نهاده ای !

اینجا همچون مدرسه ای ست که در آن بودی ولی با این تفاوت که استقلالت بیشتر است و گاه هم اسیر جبر زمانه و دستانِ پُر توانِ مدیران ! فلسفه ی دانشگاه را اگر نمیدانی بگذار بگویم : اینجا را ساختند تا دین و سیاست را از هم مُنفک سازند اما ایرانیان از آنجا که یکی از هنرهای شان مهندسی معکوس است آن را بیش از پیش با دین و اسلام پیوند زدند ودر تقویم روزی را نهادند به نام وحدت حوزه و دانشگاه !

قرار است چهار سال در این 140 هکتار خاک و دانشکده ، 140 واحد بگذرانی اما قرار نیست به درازای عمر نوح باشد هرچند عمر نوح هم فانی شدنی بود و بدان که این مدت کوتاه حیات تو نیز همچون سایه ی زوال ظهر ، رفتنی است .

در اینجا تربیتی خواهی یافت که مادرش خودت هستی ... و مگر مربی حقیقی و اصلی فرزند ، مادر نیست ؟ پس به مادرِ وجودت بسپار که دستِ دلت را رها نکند تا مبادا .... . و اینجا حیاتی می دهند که اگر قدر بدانی شهدش را افزون کنند و اگر هم ناسپاسی کنی از زهر مار هم ، درد آورتر سازند .

شب را به غفلت ، صبح مکن و صبح را بی اندیشیدن به خلقت عظیم حضرت حق به شب نرسان چرا که فرمود : آفریدیم تا بیندیشید و عبرت بگیرید . و اگر می خواهی که نشاط بیابی صرفا به دنبال ورزش مرو ! در کنار همه ی کارهایت به یاد سه چیز باش تا نشاط غیرقابل وصفی بیابی : مرگ ، خدا و روز قیامت ! که هر سه مانع از آن خواهد شد که بعد از چهار سال بودن ، افسوس چهار سال نبودن را بکشی ...

و بدان اگر قدر نعمت ها را ندانی از دست شان خواهی داد که این یک سنت الهی ست ... و ایام دانشجویی و فرصت هایی که دراختیار توست از جمله ی این نعمت ها . ... پس بنگر چه بر سر نعمتت می آوری !