قاب کوچک  تلویزیون قابی است  که بیش از هر تابلوی عریض وطویلی که دران تصویری هنری به نمایش گذاشته شود مخاطب دارد مخاطبانی از اقشار وسلیقه های مختلف فرهنگ ها وخرده فرهنگ ها قومیتها وتفکرهای عام وخاص.

حال باید دید چگونه می شود این همه گرایش فکری مختلف را یک جا پای این قاب نشاند بگونه ای که بتوان در لحظه از رفتن این گروه به سمت شبکه های ماهواره ای ان هم فقط به سادگی کانال عوض کردن جلو گیری کرد .
پاسخ را باید در راز موفقیت اثار قیم تلویزیون خودمان جویا شویم مخاطبی که امروز بارنگ وروی  زندگی صنعتی خسته از مشغله های روزمره گی پای تلویزیون می نشیند ترجیح می دهد به جای ان که در گیر دغدغه های قشر مرفه اجتماع شود که هیچ خط وربطی بازندگی اش ندارد خودش را ببیند خودش که همچون نقی سریال پایتخت در استانه ی میان سالی بار زندگی شرافتمندانه ای را به دوش می کشد ومطابق با فرهنگ قومی وملی اش خانواده مدار است وسختی های زندگی باعث نمی شود با همسرش درباره نگه داشتن بابا پنج علی وارد دعوای جدایی نقی از هما شود

پایتخت قصه ی زندگی است دروغ نمی گوید از خیانت همسر، توقعات بالااز زندگی، وارزوهای دست نیافتنی حرف نمی زند نقی وارسطو ودیگر سینابس های قصه هم ادم های عجیب وخارق العاده ای نیستند واز عالم حور قلیا نیامده اند نقی که تاپ تن ادم های قصه است ثروت زیادی ندارد اما دلیل نمی شود که کنار خانواده اش نخندد خلاف کند افسردگی بگیرد یا میانه ی راه بماند وبهانه گیر شود  واگرچه جز قشر فرهیخته نیست اما قانون مدار است شیشه ی رستورانی که دران گیر می افتدرا نمی شکند ومیان همه ی گرفتاری ها می نشیند پای یک بازی  تلویزیونی چون می داند همه ی دنیا یک بازی بیشتر نیست وباید ادامه اش داد به شوق نصب گلدسته ای  برفراز مسجدی در دور دست که قومیتی را به شوق می اورد .

نقی ازماست ودر میان ما زندگی می کند مثل همه ی ما ممکن است عابر بانکش  توی دستگاه گیر کند مسافرتش تقدیم وتاخیر داشته باشد حرف هایش خوب وبد باشد وهزار شاخص دیگر که اورا شبیه من وتو می کند که نه  ان چنان برعرش  اعلا نشسته ایم ونه  در کف به گل نشسته ی اجتماع له شده ایم .

این یعنی مخاطب شناسی به هنگام "محسن طنابنده"که جلوی دوربین" سیروس مقدم "خوش می درخشد وشبهای عید مردم رابا صفایی از جنس خود مردم به لبخندهایی فراموش نشدنی می سپاردودر این میان باید از بازی فوق العاده ی احمد مهرانفر وریما رامین فر هم حرف زد  .

روحیه ی امیدواری  وتلاش مستمر که درسراسر فیلم که نه به شکلی کلیشه ای وشعاری بلکه با نگاهی ظریف وموشکافانه به چشم می خورد معجزه ی فیلم است که تنها از دست هنرمندی که طنازانه طبیب اجتماع خود باشد بر می اید طبیبی که دردجامعه را می شناسد وبا نگاهی که از بحران عبور کرده است به ارائه ی راه حلی از جنس مدارا وصبوری می پردازد.