هیس! فریاد بزن؛ آرمان یک فیلم...

این روزها حرف و سخن در رابطه با مهمترین اثر اجتماعی کارنامه "پوران درخشنده"زیاد است.فیلمی آنقدر اجتماعی که روح متفکر جامعه را در خود فرو میبرد و قصه ی بغضی شکننده است که  واگویه ای همراه خویش ندارد.

در واقع اثر، مضمونی را مورد اشاره قرار میدهد که از اعصار گذشته وجود داشته تا همین الان،و بسیاری از کشورها یا اساسا هر سرزمینی که انسانهایش هویت خاص خود را دارند،با شدت و حدت های مختلف با این اتفاق مثل تمام اتفاقهای سوء دیگر مواجه هستند.

"پوران درخشنده"البته سالهاست به دنبال پرداختن به مفاهیمی است که در زندگی روزمره، بسیاری از ما به سادگی از کنار آن عبور میکنیم؛از "رویای خیس" گرفته که بحران دوران نوجوانی را روایت میکند و "بچه های ابدی" که مشکلات بیماران "سندرم دان" است.با این حال کارگردان ما اینبار دست به انتخابی صریح و تابوشکنانه زده و لنز دوربینش را بر روی والدینی متمرکز کرده که با سهل انگاری،  فرزندان خویش را دچار آسیبی میسازند که درد روحی آن تا سالها علاج ناپذیر است.

تقریبا تمامی بازیگران فیلم از اجراهایی قابل قبول و در مواردی بی نظیر برخوردارند از جمله "بابک حمیدیان"که از پس معیار های نقش به خوبی برآمده و آن را برای مخاطب باورپذیر ساخته است؛"طناز طبابایی انتخاب موفقی است برای مهمترین نقش فیلم،گرچه بازی وی در جشنواره 31مورد بی مهری داوران واقع شد و حتی نامزد دریافت سیمرغ بلورین نیز نگشت.

فیلم نقاط قوت خوب و مثال زدنی ای دارد و حکایت از پیشرفت کارگردان در طول دوران فیلمسازی خویش است اما نکاتی هست که اگر سازنده تلاش بیشتری در رعایت آنان داشت ما شاهد اثری بی عیب و نقص تر بودیم،از جمله شخصیت پردازی ضعیف و گاها کلیشه ای.شخصیت هایی که هریک میتوانستند یکی از مولفه های مهم و تاثیرگذار فیلم باشند مغفول مانده و یا در میانه ی راه رها شده اند، از این میان میتوان به نقش بازپرس با بازی "شهاب حسینی"اشاره کرد که اگر دقت نظر بهتری در پرداخت کاراکتری وی صورت میگرفت میتوانستیم شاهد بازی ایده آل تری از وی باشیم. در بعضی از سکانس ها از جمله دفاع قرای وکیل در دادگاه شعار زدگی از مد افتاده ای دیده میشود،گویی کارگردان ما قصد این را داشته که از زبان وی پیامهای اخلاقی فیلمش را به گوش تماشاگران برساند اما شیوه ی منطقی تری برای اینکار انتخاب نکرده است.

 یکی از مهمترین بازتاب های منفی منتشر شده در جراید و یا سایت ها ایرادات حقوقی وارد بر فیلمنامه است،به گفته ی عده ای از حقوقدانان و بنا بر قانون چنین اشخاصی با این اتهام و همچنین ادله انجام جرم واجد حکم اعدام نیستند.به نظر میرسد "پوران درخشنده" بیش از سایر عوامل داستان به ویژه جامعه ای که از جرم متضرر شده بر اعدام متهم داستانش اصرار دارد و بر اجرای هر چه زودتر حکم عجله میکند. گویی همه چیز برای اعدام نشدن دختر جوان مهیاست، اما چون اراده صاحب اثر بر اجرای حکم استوار شده باید این اتفاق بیفتد.اینجاست که مخاطب احساس میکند حکم اعدام را نه یک قاضی قانون مدار، بلکه یک نویسنده فیلمنامه صادر کرده و آماده است هرچه زودتر طناب دار را بر گردن متهم بیندازد و چهارپایه را از زیر پای وی بکشد.

با وجود تمام ضعف ها و کمبودها، فیلم "هیس!دخترها فریاد نمیزنند"اثری است که جامعه ما محتاج آنست. مهم این است که کارگردان ما درد را میشناسد حتی اگر نتواند خیلی خوب از عهده ی گفتنش بربیاید.